Tο μουσείο / Eυεργέτες & δωρητές / Ιωάννης Καλλιατάκης
Ιωάννης Καλλιατάκης (1906-1995)
Ο πρώτος ειδικευμένος ακτινολόγος που άνοιξε ακτινολογικό και ακτινοθεραπευτικό εργαστήριο στο Ηράκλειο ήταν ο Ιωάννης Καλλιατάκης που γεννήθηκε στη Νεάπολη Λασιθίου την 19 η Απριλίου του 1906. Ενεγράφη στην Ιατρική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών το 1923, και αποφοίτησε το 1929. Υπηρέτησε στον Ελληνικό στρατό με τον βαθμό του υπιάτρου. Μετά την τέλος της θητείας του άσκησε για βραχύ διάστημα την γενική ιατρική στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Παρακολούθησε μαθήματα στην Ιατρική Σχολή των Παρισίων και ασκήθηκε στο Νοσοκομείο της Salpetriere στην Ακτινολογία και Ραδιολογία από την 1 η Οκτωβρίου του 1931 έως την 7 η Ιανουαρίου του 1932, καθώς και στο Νοσοκομείο Pitie στην Ηλεκτροραδιολογία (Electroradiologie) από την 3 η Ιανουαρίου του 1932 έως τη 15 η Αυγούστου του 1933 ως assistant etranger έχοντας ως Καθηγητή και διευθυντή τον Louis Delherm. Παρακολούθησε επίσης τα μαθήματα Ραδιολογίας της Madame Curie. Καθηγητής του στην Electrocardiographie υπήρξε ο Vacqueze. Απέκτησε τον τίτλο της ειδικότητος κατόπιν εξετάσεων το 1932, όπως προκύπτει από το πιστοποιητικό της Ιατρικής Σχολής των Παρισίων. Κατά την διάρκεια της παραμονής του στο Παρίσι εκπόνησε τις εξής μελέτες: «Επί μιάς νέας ακτινογραφικής μεθόδου, τής κυμογραφίας, καί τής εφαρμογής αυτής διά τήν σπουδήν τού καρδιαγγειακού συστήματος» (Ασκληπιός, Μάιος 1933) και «Application de la radiocymographie au diagnostic de tumeurs mediastenales» (Revue Med Franc, 1934).
Το 1934 επέστρεψε στην Ελλάδα και άνοιξε το πρώτο ακτινολογικό εργαστήριο στο Ηράκλειο. Το 1935 παντρεύτηκε την Βικτωρία, το γένος Μητσοτάκη και απέκτησε δύο κόρες, την Νάντα και την Κάλλια. Επέστρεψε στο Παρίσι για μετεκπαίδευση στην Ακτινοθεραπεία το 1936-37 κοντά στον Καθηγητή Ακτινοθεραπείας Salomon στο Νοσοκομείο Saint Antoine. Στο διάστημα αυτό συνδέθηκε με τον επιφανή ακτινολόγο Henri de Liancourt που διατηρούσε εργαστήριο στην Trouville και έγινε πολύτιμος συνεργάτης του. Στην συνέχεια μετέβη για βραχύ διάστημα στο Βερολίνο για να ενημερωθεί για τις προόδους της Γερμανικής Ακτινολογίας.
Το 1937 επέστρεψε οριστικά στο Ηράκλειο, εξόπλισε το ιατρείο του με μηχανήματα ακτινοδιαγνωστικής και ακτινοθεραπείας του οίκου Siemens, προκαταβάλλοντας μάλιστα το αντίτιμο της αξίας τους. Μεσολαβούντος του πολέμου η παραγγελία ναυάγησε. Υπηρέτησε στην Αλβανία ως έφεδρος αξιωματικός και μετά την κατάρρευση του μετώπου επέστρεψε στο Ηράκλειο και εργάστηκε στο Πανάνειο Δημοτικό Νοσοκομείο διαθέτοντας την αμοιβή του υπέρ των ασθενών. Μετά την απελευθέρωση ίδρυσε πρότυπο, για την εποχή, ακτινολογικό εργαστήριο με ξεχωριστό τμήμα ακτινοθεραπείας. Τηρούσε λεπτομερές αρχείο των ασθενών, οι δε ακτινολογικές του εκθέσεις διακρίνονταν για την επιστημονική τους επάρκεια αλλά και για την άψογη γλωσσική τους διατύπωση.
Παρακολουθούσε αδιαλείπτως την ραγδαία εξέλιξη της ειδικότητάς του μετέχοντας σε πλείστα συνέδρια τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Υπήρξε ο μοναδικός ακτινοθεραπευτής στην Κρήτη μέχρι και την συνταξιοδότησή του το 1982. Απεβίωσε στο Ηράκλειο το 1995.